Nog even en dan is het tijd om onze koffers in te gaan
pakken en de terugreis aan te vangen. De tijd in Jeruzalem is omgevlogen. Naast de taken op de
verschillende vrijwilligersplekken hebben we onze vrije tijd ingevuld met
excursies, wandelingen en vooral veel genieten van alle mooie ontmoetingen met
mensen in dit prachtige land.
Op een van onze vrije dagen hebben Jan en ik meegeholpen met
een dag speciaal georganiseerd voor blinde mensen in Beit Yusef, de werkplek
van Jan in Beit Sahour. Vanuit Bethelem en Oost Jeruzalem waren blinde mensen
naar Beit Yusuf gekomen voor een gezellige dag met andere blinde mensen. Met
elkaar gegeten, gezongen en een korte bijbelstudie. Omdat een van de dames in
Oost Jeruzalem woont konden Jan en ik mee terugrijden naar huis. De rit ging
via Bethanie en Oost Jeruzalem. Een mooie route waar we anders vast niet lang
gekomen zouden zijn.
Ook hadden we nog een bijzondere ontmoeting met een
Nederlandse vrouw die als enige uit de straat waar ze heeft gewoond de
Holocaust heeft overleeft. Voor ons alle drie een bijzondere ontmoeting. De
straat waar zij met haar ouders en beide broers heeft gewoond en van waaruit
haar ouders en broer zijn weggevoerd in de 2e Wereld Oorlog, is dezelfde straat
als waar onze kinderen nu wonen in Amsterdam. Toen we dit van elkaar ontdekten
nodigde zij ons uit mee te gaan naar haar huis. Ze deelde haar levensverhaal en
nodigde ons uit om te blijven lunchen. Een
bijzondere middag volgde.
Op een van de zondagen hebben Jan en ik een bezoek gebracht
aan de Immanuel kerk in Bethlehem. Een Arabisch Christelijke kerk. Jan z'n
Arabische collega was vertaler van de dienst. Die zondag waren er veel
buitenlandse gasten in de kerk aanwezig. Een bemoediging voor de gemeente,
echter veel eigen gemeenteleden zelf waren er niet omdat het de laatste zondag
was dat ze nog met een tijdelijke uitreisvergunning van Bethlehem naar
Jeruzalem konden reizen. Deze vergunning hadden ze gekregen om vanwege de
Christelijke feestdagen Jeruzalem te kunnen bezoeken. Begrijpelijk dat ze daar
gebruik van gingen maken.
Bij ALEH is en blijft het fijn werken. Ik krijg er nog een
extra taak bij. Een ernstig ziek kindje van een paar maanden oud heeft extra aandacht nodig. Omdat de ouders zelf
niet steeds bij het kindje kunnen zijn is mij gevraagd of ik een aantal keren
per dag het kindje uit zijn bedje wil halen om aandacht te geven. Dit is mij op
het lijf geschreven. Het is zo'n schattig kindje en voor ik het weet heeft het
mijn hart veroverd. Helaas gaat het minder goed en wordt het kindje opgenomen
in het ziekenhuis. Ik zoek het nog een keer op in het ziekenhuis.
Dan horen we dat een ernstig zieke vrouw welke we in het
begin van ons Baanbrekers tijd met ons vieren en later Jan en ik samen een
aantal keren hebben bezocht is overleden. We hebben door onze verschillende
bezoeken haar mogen bemoedigen door met haar te bidden en te zingen. Vlak voor
ze is overleden heeft ze een van onze vriendinnen, waardoor wij in contact met
haar zijn gekomen, verteld dat ze veel van Elohim houdt. Sinds de eerste keer
dat we bij haar zijn geweest en met haar mochten bidden werd de sfeer anders in
haar huis, aldus de buurman van deze vrouw. Het is heel bijzonder dat we dit mochten en konden doen. Wat
voel je je dan gezegend dat G'd je heeft ingezet om de werken te doen die Hij
voorbereid heeft.
En dan was het afgelopen week tijd om afscheid te nemen op
onze werkplekken. Overweldigend was het afscheid van de kinderen en de
collega's van ALEH. Het was voor mij onmogelijk om met droge ogen iedereen
gedag te zeggen. Na beloofd te hebben dat ik vooral nog een keer terug ga komen
(hetzij om te werken of om te bezoeken) sluit ik om 14:45 de deur van ALEH
achter mij wandel vanaf ALEH door de Jaffastreet terug naar huis.
Halverwege zit Monique op een bankje in de zon te genieten.
Ook zij heeft haar laatste werkdag erop zitten. We vertellen elkaar hoe onze
laatste dag is verlopen. Dan zien we dat er een Arabische jongeman door de
politie wordt gecontroleerd. Heftig om te zien, maar ook wel begrijpelijk.
Afgelopen week waren er opnieuw incidenten met dodelijke afloop in de buurt van
de Damascuspoort. De controle is weer
extra verscherpt. Na verloop van tijd zien we de jongeman verder lopen.
Gelukkig geen narigheid!!
's Avonds hebben we een gebedsavond met de 'vaste' NEM-ers
waar we als Baanbrekers erg van hebben genoten.
De laatste dagen in Israel zullen ook zeker omvliegen en
voor we het weten zitten we weer in het vliegtuig terug naar Nederland waar we
nog vaak zullen terugdenken aan de heerlijke tijd die we als Baanbrekers
mochten doorbrengen in Israel.
Wat zullen we zeggen: "Tot volgend jaar in
Jeruzalem???"
Wie weet??
HIJ weet het!!
Jan en Geertje